Ditmaal het verhaal van Mathijs Hoopman.
Deze week neem ik jullie mee naar Östersund waar in week 29 een drietal scheidsrechters van de SDO actief waren
Zondag 30 juni ’19
Vandaag vertrekken we, nadat Koen en Joost bij mij zijn ingestapt, in aller vroegte naar Schiphol (2:15 uur), om vanaf daar naar Stockholm te vliegen. Op het vliegveld ontmoeten we de overige scheidsrechters die gaan fluiten op de Störsjo Cup, hierbij zitten een aantal nieuwe gezichten maar grotendeels bekende die de afgelopen jaren ook zijn meegegaan. De groep bestaat uit een mix van jongens die bij de jeugd of senioren fluiten.
Nadat we om 8:30 uur op Arlanda Airport waren geland, was het tijd om de gehuurde auto’s op te gaan halen. De organisatie (Stefan, Jan, Joost en Jelle) hadden er dit jaar voor gekozen om de 550 km richting Östersund per auto af te leggen. De eerste meevaller van die week, de gehuurde auto’s waren niet beschikbaar, dus we kregen een upgrade. De hele week kon ik genieten van de Volvo V60 🙂 De reis kon beginnen, volgens Google Maps zou het 5,5 tot 6 uur rijden zijn, met wat tussenstops zullen wij ergens tegen de avond aankomen in Östersund. Eenmaal aangekomen was het tijd om een hapje te gaan eten, traditioneel bij de All Stars. Daarna was het tijd om koers te zetten richting onze accommodatie; Fururparken. Daar aangekomen hebben we geholpen met het opbouwen van de slaapzaal, na de eerste briefing van het toernooi geluisterd en was het tijd voor mijn eerste biertje van de week!
Maandag 1 juli ’19
De enige “vrije dag”. Na het ontbijt was het tijd om de spullen te pakken voor onze uitlooptraining onder leiding van Jelle, welke traditioneel werd afgesloten met een partijtje voetbal. De afgelopen jaren heb ik mijn lesje wel geleerd, dus het voetbal heb ik aan mij voorbij laten gaan. De middag was voor iedereen vrij om in te vullen, na de lunch gingen de meeste aan wat sightseeing doen, maar omdat ik dat de laatste 2 jaar ook al had gezien ben ik met een paar andere de kroeg ingedoken.
Op het hoofdcomplex (Sportfältet) zullen we de gehele week worden voorzien van de lunch en het avondeten. Na het eten en wat boodschappen was het tijd voor een dubbele briefing. De eerste besloeg de richtlijnen en de tweede de eerste wedstrijdaanstellingen. De richtlijnen presentatie hield voornamelijk in dat we niet te kinderachtig moesten fluiten, een kaart is een kaart ook bij de O13 categorie en dat wanneer een team vrouwen met je op de foto wil dat je dat vooral moet doen. Met het tweede gedeelte werden de eerste wedstrijdaanstellingen bekend gemaakt. Ik mocht beginnen met mijn P16 en een P13. De rest van de avond werd er nog een kaartje gelegd, biertje gedronken en was het tijd om naar bed te gaan. De volgende dag moet iedereen om 8 uur present zijn op het Sportfältet.
Dinsdag 2 juli ’19
De eerste wedstrijden staan op het programma. Om 9 uur begin ik met mijn O16 wedstrijd, hierbij werd ik geassisteerd door Jordin en Vincent. (Misschien wel handig om te weten: in Zweden worden alle wedstrijden zonder assistent-scheidsrechters gespeeld, dat betekent dat de scheids het zelf mag doen.) Vooraf waren de scheidsrechters trio’s al ingedeeld door de organisatie. Ook dit jaar was het de organisatie weer gelukt om headsets te regelen! De wedstrijden op het toernooi duren 50 minuten, maar op de 1 of andere manier wist ik het te presteren om meteen 57 minuten te voetballen…. dat begon dus lekker haha. De wedstrijd was overigens dodelijk saai; het werd 10-1. Om 14:00 uur moest ik mijn volgende wedstrijd fluiten, een O13 potje bij de jongens. Deze potjes worden 9 vs 9 op een kleiner veld gespeeld. Dit was een leuk stevig potje, wat eindigde in 3-1. Voor mij zit de dag erop, maar als groep zijn wij van 8 uur ’s ochtends tot de laatste wedstrijd aanwezig. Dit gaf mij de tijd om bij wat andere jongens te gaan kijken. De dag eindigde met de wedstrijdaanstelling voor de volgende dag en een paar goed smakende biertjes.
Woensdag 3 juli ’19
Vandaag staan er 2 P14 wedstrijden voor mij op het programma, dit keer niet op Sportfältet maar op Warners. Wat later in toernooi bekend gaat staan als het ‘kaarten kerkhof’, meerdere jongens waren toe aan een nieuwe set gele kaarten. Beide wedstrijden zaten vol pit en speelde zich in een hoog tempo af. Voor mij waren dit de leukste wedstrijden van het toernooi. Helaas kon ik er niet aan ontkomen en moest mijn eerste kaart van het toernooi geven. S ’avonds was het tijd voor Nederland – Zweden, welke we op Fururparken met Zweedse scheidsrechters en Noorse teams hebben gekeken. Nadat we het Wilhelmus uit volle borst hebben meegezongen (wat wel het hoogte punt van de wedstrijd was), ontsnapte het Vrouwenteam, tot onze genoegdoening, met een nipte zege! De volgende dag floten de meeste scheidsrechters dan ook in hun oranje shirt.
Donderdag 4 juli ’19
Vandaag staan er voor mij 3 potjes (2x P13 en F14) op het programma. Gezien de poulefases richting het einde gaat is de verwachting dat de intensiteit ook gaat toenemen. Uiteindelijk viel het bij mijn wedstrijden wel tegen en waren het vrij matte potjes. Dusdanig dat ik me de uitslag op het moment van schrijven niet meer kan herinneren. Overigens op de foto in actie bij de F14-wedstrijd.
Vrijdag 5 juli ’19
Vandaag staat veruit de langste dag van het toernooi op het programma. Om 9 uur stond de eerste P16 pot op het programma en om 22:00 uur de P16 laatste pot bij beide mocht ik assisteren. Bij de pot van 22:00 uur was de knock-out fase al aangebroken en dat was duidelijk aan de intensiteit te merken, laat ik zo zeggen ik zal i.i.g. niet de bovenaan in het kaartenklassement eindigen. Tussen deze potjes door mocht ik er nog 3 fluiten een P14, F16 en F13. Waarbij de F16 het meest is blijven hangen, 1 van de teams had een groot talent in de gelederen. De uitslag was overigens vrij duidelijk; 8-1. Na deze dag was de energie ook behoorlijk op, gelukkig nog maar 1 dagje te gaan. De aanstelling voor de finaledag waren overigens al via de app gedeeld. Morgen nog een halve finale F16 A-slutspel en assisteren bij een P14 A-slutspel finale.
Zaterdag ‘finaledag’ 6 juli ’19
De laatste dag! De halve finale staat op het programma, een leuke pot tussen 2 teams die streden om in de finale te komen. Voor mij gelukkig een makkelijk pot, waarbij ik niet vol aan de bak hoefde. Wat overigens niet had gekund, gezien mijn knieblessure verhinderde om het spel kort te volgen. Bij deze pot werd ik overigens geassisteerd door Kevin en Nico. Om 15:00 uur was het tijd om te assisteren bij de P14 finale. Een wedstrijd waar veel van werd verwachten, de Mexicanen moesten tegen een Noors team. Over de afgelopen jaren hebben de Mexicanen een bepaalde reputatie opgebouwd. Helaas was het een kalme finale met goed voetbal en maar 2 overtredingen. Helaas voor ons!
’s Avonds was het eindfeest! Op Fururparken waren de tafels al gedekt en werden de pizza’s bezorgd. Na een korte toespraak van de vrijwilligers van OpeIF was het tijd voor de pizza’s, welke heerlijk smaakte. Daarna was het tijd voor de toespraak van de scheidsrechters baas en werden we bedankt voor de gefloten wedstrijden. Daarna nam Jelle het woord en werd Joost bedankt voor de bewezen diensten, na 7 jaar heeft Joost besloten om volgend jaar niet meer mee te gaan. Joost nogmaals bedankt voor de organisatie van de afgelopen jaren! Na het ‘officiële’ werden er nog meer blikken bier, flessen Bacardi en whisky opengetrokken en ging het feest door tot in de late uurtjes.
Zondag 7 juli ’19
De terugreis ga ik niet uitgebreid toelichten. Samenvattend bijna iedereen had een stevige kater en het rijden naar Stockholm zou zo’n 8 uur gaan beslaan. Nadat ik Joost en Koen in de avond/nacht thuis heb afgezet, zat de week erop.
Samenvattend/terugkijkend; het was een ontzettend leuke week met een leuke groep jongens waarbij we veel hebben gelachen! Kijkend naar het fluiten was het interessant en leerzaam om te fluiten zonder grensrechters, je wordt snel geconfronteerd met de manier waarop je het spel volgt. Voor mij was het weer een geslaagde editie!
Voor mij nog een weekje bijkomen en dan weer aan het werk. Heb er nu al zin in…
Ps. Ik zal ongetwijfeld veel vergeten zijn. Mocht je meer willen weten, schiet Joost, Koen of mij gerust aan.
